Jaremko Trio

"Jaremko w swoim graniu najchętniej odwołuje się do tradycji jazzu skandynawskiego spod znaku efemerycznych nieco dźwięków, którymi tak chętnie operuje chociażby Jakob Bro. Jego aranżacje pokazują, że w muzyce liczy się dla niego raczej przestrzeń, a wirtuozeria opiera się na nieszablonowym zagospodarowaniu przestrzeni dźwiękowej. Takie podejście do materii muzycznej naprawdę bardzo mi się podoba, choć przyznać też trzeba, że Jaremko jako gitarzysta ma chyba również swoje drugie oblicze, które raz na jakiś czas dochodzi do głosu. Dobrym tego przykładem są zwłaszcza dwa utwory, które na płycie Grow się znalazły – Blue C in the Sky oraz Castles Made of Sand autorstwa Jimiego Hendrixa. W pierwszym z nich słychać naprawdę sporo rasowego frazowania, które mieściłoby się gdzieś pomiędzy wrażliwościami Kenny’ego Burrella i Steviego Ray Vaughana, gdyby ten drugi jak każdy porządny człowiek grał więcej jazzu niż efekciarskiego bluesa. Jaremko w takiej stylistyce jest znakomity, ten utwór zawiera w sobie moim zdaniem najciekawszą (!) solową partię gitary, jaką słyszałem w polskim jazzie od dobrych paru lat. To samo powiedzieć można o wspomnianym już Castles Made of Sand – Jaremko w tych bardziej rockowych, „zfuzzowanych” odjazdach również jest po prostu świetny.

Grow słucha się naprawdę nieźle, a tym, co rzuca się po prostu w uszy, jest ogromna swoboda i pewność w grze każdego z instrumentalistów."

​

Jędrzej Janicki - JazzPRESS

​

[eng.]

"In his playing, Jaremko most willingly refers to the tradition of Scandinavian jazz under the sign of slightly ephemeral sounds, which are so willingly used by, for example, Jakob Bro.

His arrangements show that what matters to him in music is rather space, and virtuosity is based on unconventional development of sound space. I really like this approach to the musical matter, although I must admit that Jaremko as a guitarist also has his other side, which comes to the fore from time to time. A good example of this are two tracks that were included on the Grow album - Blue C in the Sky and Castles Made of Sand by Jimi Hendrix. In the first of them you can hear a lot of racial phrasing, which would be somewhere between the sensitivities of Kenny Burrell and Stevie Ray Vaughan, if the latter, like any decent person, played more jazz than showy blues.

Jaremko in this style is excellent, this piece contains, in my opinion, the most interesting (!) solo guitar part that I have heard in Polish jazz for several years. The same can be said about the already mentioned Castles Made of Sand - Jaremko in these more rock, "fuzzed" departures is also simply great.

Grow sounds really good, and what catches the ear is the great freedom and confidence in the playing of each of the instrumentalists."